“Bana ne oluyor böyle? Neden bu yorgunluk. Yaklaşık 3 hafta önce çorbadan midem fena olmuştu herhalde ondan. Sürekli uyumak istiyorum, sürekli ama. Yarında böyle bitkin olursam doktora gideceğim artık.”
dedim ama her zaman ki gibi gitmedim geçmesini bekledim ertesi gün, ertesi gün, bir ertesi gün daha yok geçmek bilmiyor. Evde yemek yok, her yer darma duman. Bense bütün gün uyuyorum. Sabah kalkmıyorum gece yatmıyorum çünkü hep yataktayım Sürekli uyuyorum nasıl beceriyorum bu kadar uyumayı hiç uyuyamayan ben ?
25 Mart—-
Ablam:
- Gamze bu durum normal değil sen hamile olmayasın?
Ben:
- Yok artık. Olmaz öyle şey canım. Yoksa olur mu? Yok yaa olmaz herhâlde !
26 Mart—–
Kocacım hemen hamilelik testi alıp eve gelir sabah ilk iş testi yaparız vee çift çizgi HAMİLEYİM !!!
İlkine inanamayıp 2. testi isterim ve oda pozitif.
Nasıl yani ben şimdi hamile miyim ?
Hemen doktordan randevu alıp gittik ve 6 HAFTALIK HAMİLESİNİZ GAMZE HANIM cevabını işittik...
Peki bu durumda ne hissetmeliyim, ne yapmalıyım? Çok şaşkınım, hiç beklemediğim bir durumla (sonradan fark ettim aslında o kadar hazırmışım ki boş hamilelik kuruntuları) karşı karşıyayım. Hiç bir şey hissetmiyorum desem yalan olur. Ama hissettiğim şeyi tarif etmekte zorlanıyorum. Mutu muyum, mutsuz muyum, korkuyor muyum? Evet evet buldum, korkuyorum hemde çok korkuyorum. Ben bunun sorumluluğunu kaldırabilir miyim? Küçük bir insan yavrusu, benim parçam, ona bakmayı becerebilir miyim? Hayal ettiğim gibi yetiştirebilir miyim? Hayal ettiğim imkanları sağlayabilir miyim?
Ultrasonda seni izleyip, kalp atışını dinlerken binlerce soru geçiyordu aklımdan. (Bunların çok saçma olduğunu ancak seni kucağıma aldıktan sonra anlayabildim)
